دانه‌های روغنی کلزا و خردل
کلمی‌ها[۱] دارای پراکندگی گسترده‌تری می‌باشند. این جنس دانه‌های روغنی اصلی را در اقلیم‌های معتدل اروپا و آمریکای شمالی تشکیل داده و همچنین در آسیا و آفریقا نیز کشت و کار می‌شوند؛ ولی در سرزمین‌های مرطوب گرمسیری رشد مناسبی ندارند. دو نوع دانه روغنی کُلزا وجود دارد: یکی کلزای سوئدی و کلزای معمولی است. در هر دو گونه رقم‌های پاییزه و بهاره وجود دارد، ولی به طور کلی کلزای سوئدی اکثراً در پاییز کشت و کار می‌شود و کلزای معمولی در بهار کشت می‌شود. هر دو گونه نیز رقم‌های علوفه‌ای دارند که اساساً پرورش بذر آنها مشابه رقم‌های دانه روغنی می‌باشد. البته نیاز به خلوص رقم در علوفه‌ها از اهمیت کمتری برخوردار است. هر دو قسم کلزا در نیازهای پرورش بذرشان مشابه هستند. به جز اینکه مقدار دگر گنشی در کلزای معمولی بیشتر از کلزای سوئدی است.
در شبه قاره هند مناطق مخصوصی وجود دارد که خردل قهوه‌ای به منظور روغن‌کشی کشت می‌شود. در بیشتر مناطق معتدل این گیاه به عنوان خردل کشت شده و همراه با خردل سفید برای پرورش دانه همانند بذر کلزا کشت می‌شود. خردل سفید به مقدار زیادی دِگَرگُشَن است.
کوبیدن محصول ردیف شده هنگامی آغاز می‌شود که درصد رطوبت بذر به کمتر از ۱۴ درصد رسیده باشد . خشک کردن (معمولاً با دیکوات) در مرحله دیرتر از مرحله درو کردن و ردیف کردن انجام می‌گیرد . البته احتمال جوانه زدن بذرهای برداشت شده وجود دارد و این روش به طور کلی برای محصولات بذری توصیه نمی‌شود . با وجود این گاهی در مزرعه با علف هرز زیاد، به کار می‌رود . برداشت مستقیم با کمباین وقتی انجام می‌شود که رنگ گیاه عوض شده و رنگ بذر تیره باشد، محتوی رطوبت بذر باید ۱۴ درصد یا کمتر باشد و بذرها در این رطوبت سخت شده‌اند . کمباین باید کاملاً درزگیری شود تا از پرش بذر از طریق درز و شکاف‌هایی که برای بذرهای بزرگتر مهم نیستند جلوگیری شود.
